край

44 (род. п. ед. ч. \крайя и \крайю, предл. п. ед. ч. в \крайе, в \крайю и на \крайю, им. п. мн. ч. \крайя) С м. неод.

1. äär, serv; литься через \крайй üle ääre ajama v valguma v jooksma, полный до \крайёв ääreni v pilgeni täis, на \крайю обрыва järsaku serval, \крайя раны haava servad, жить на \крайю деревни küla serval elama, передний \крайй esiserv, sõj. eesliin;

2. maa, piirkond, maanurk, kant; волшебный \крайй muinasjutumaa, горный \крайй mägiala, mägine maa, странствовать из \крайя в \крайй mööda maid v paigast paika rändama, родной \крайй kodukant, kodukuru, kodunurk, sünnipaik, в здешних \крайях siinmail;

3. (предл. п. ед. ч. в \крайе) krai (haldusüksus); ‚

\крайем глаза silmanurgast;

\крайем уха слышать v

услышать poole kõrvaga kuulma;

непочатый \крайй чего kõnek. millel pole otsa ega äärt;

хватать van. v

хватить через \крайй kõnek. üle piiri v liiale minema;

на \крайй света maailma otsa;

на \крайю света maailma lõpus v otsas;

на \крайю гибели v

пропасти hukatuse äärel, kuristiku serval;

на \крайю могилы v

гроба haua äärel, ühe jalaga hauas